วันที่ 9/9/09 จดทะเบียนอย่างทุลักทุเล

  ก่อนวันที่จะไปจดทะเบียน  

     ผมขอย้อนกลับไป  ในช่วงปีแรกหลังจากผมพักฟื้นที่บ้านแฟนผมก็คุยเรื่องการจดทะเบียนสมรสบ่อย  จนมาใกล้วันที่ 9/9/09  เราน่าจะทำอะไรสักอย่าง  เพราะเป็นวันพิเศษ  วันนี้น่าจะเป็นวันของเรา

 โดยเธอพูดว่า ” พรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนกันไหม “

โดยผมตอบแบบงง ๆ เหมือนกันว่า “ อะไรนะ...”

แล้วเธอก็ถามผมซ้ำอีก  ผมหยุดนิ่งอยู่พักหนึ่งแล้วถามเธอไปว่า “ คิดดีแล้วเหรอ  ที่จะจดทะเบียนกับพี่  เพราะพี่สภาพร่างกายไม่เหมือนเดิมแล้วนะ “

เธอตอบผมทันที “ ไม่เกี่ยวกันนะ  ถึงร่างกายของพี่จะไม่ปกติเหมือนเดิม  หนูก็รักและจะดูแลพี่ตลอดไป “

  ในช่วงนั้นมันทำให้ผม  รับรู้ถึงความรู้สึกที่เธอมีให้ว่าเธอรักผมมากจริง ๆ เห็นได้จากหน้าตาและความมุ่งมั่น  ในแววตาของเธอบอกไดเลยว่าเธอจริงจังมากแค่ไหน  ผมบอกเธอไปว่า  “ ให้ไปคิดดี ๆ แล้วลองถามแม่และพี่สาวของเธอดูก่อน  ว่าแม่กับทางพี่เขาให้ความคิดเห็นอย่างไรบ้าง “ เธอบอกว่าทางแม่และพี่สาวไม่ขัดข้องเลย  แม่ยังบอกเลยว่าอย่าทิ้งโอ๊ตนะ ( เป็นชื่อเล่นผมครับ )  “  ผมเลยตอบตกลงไปก็ไป ( ตอบแบบงง ๆ )

 
   วันรุ่งขึ้น  เป็นวันที่ 9 เดือน 9 ปี 09 เราตื่นกันตั้งแต่เช้า  ตี 5 ครับ  โดยเธอพาผมไปอาบน้ำและจัดการแต่งตัวให้ผมอย่างเรียบร้อย  ( เธอก็อาบน้ำพร้อมผมนั้นแหล่ะครับ )  เราได้นัดแท็กซี่บ้านข้าง ๆ ไว้  สักพักแท็กซี่ก็มาตามนัด  เธอก็ยกผมขึ้นรถตามปกติที่เคยทำเวลาไปไหนมาไหนเธอก็ยกผมแบบนี้ตลอด  ผมอยู่จังหวัดสมุทรปราการครับ  แต่จะไปจดทะเบียนกันที่เขตบางรัก  เห็นข่าวใน TV เขารับจำนวนจำกัด  เลยต้องออกแต่เช้าหน่อย  พอรถออกเราสองคนตื่นเต้นมาก  ต่างพากันคุยกันเล่นไปตามทาง  พอรถใกล้ถึงทางลงทางด่วน  รถติดตรงทางลง  เนื่องจากวันนี้เป็นวันพิเศษของใครหลาย ๆ คน  ที่อยากจะมาจดทะเบียนเหมือนกับเรา  ในระหว่างนั้นผมหนาว  และให้พี่แท็กซี่ผ่อนแอร์ลงหน่อย  รถติดนานมากจนผมง่วง  แฟนผมเลยตะแคงตัวผมให้นอนบนตักของเธอ  ผมก็เลยนอน  สักพักแฟนผมถามว่าเหม็นไหม  ว่าผมถ่ายหรือเปล่า  ผมตอบว่าไม่รู้เหมือนกัน  เธอเลยเอามือล่วงไปในกางเกง ( ใส่แพมเพิร์ส ) ชัวร์เลย  แล้วอุจจาระผมก็ล้นออกมาเปื้อนเบาะ  ในช่วงจังหวะนั้นรถก็ลงจากทางด่วนมาถึงเขตบางรักพอดี  เลยให้พี่แท็กซี่กลับบ้านก่อน  โดยเปิดกระจกมาตลอดทาง  เพราะเหม็นมากครับ  แฟนผมบอกว่าไม่เป็นไร  ไม่ได้จดก็ไม่เป็นไร  คงไม่ใช่วันของเรา 
   
 พอรถกลับมาถึงบ้าน  เธอยกผมลงจากรถ  แล้วเข็นรถผมไปไว้ในบ้าน  และก็ถอดเบาะรถแท็กซี่โดยพี่แท็กซี่ช่วยกันยกออกมา  ทำการล้างให้พี่แท็กซี่พร้อมกับขอโทษ  ที่ทำให้รถเปื้อน  ผมนั่งรอจนเธอทำความสะอาดเสร็จ  แล้วเธอก็หันมาจัดการผมต่อครับ  พาผมอาบน้ำและทำความสะอาดล้างตัว  พออาบน้ำเสร็จ  พาผมเช็ดตัวและนอนห่มผ้าห่มผืนหนา ๆ เพราะผมหนาวมาก  จนผมเผลอหลับไป  ตื่นมาอีกทีบ่ายโมง  เธอไปหากับข้าวเที่ยงรอผมอยู่แล้ว  พอผมกินข้าวเสร็จก็บอกเธอว่า  เราไปกันอีกดีไหม  เธอบอกว่าไม่เป็นไรหรอก  เราจดวันหลังก็ได้  วันนี้อาจไม่ใช่วันของเรา  เธอพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้า ๆ 

    ผมก็นิ่งไปพักหนึ่ง  ( บอกกับตัวเองว่าเขาทำให้ขนาดนี้  ยังไงเราก็ต้องไปจดให้ได้ )  ผมบอกกับเธอไปว่าโชคชะตาเราเป็นคนกำหนดเอง ไม่มีใครมากำหนดให้เราหรอก  เรานี้แหล่ะกำหนดมันเอง  เราจะไปกันอีกครั้ง  วันนี้ต้องเป็นของเราสิ  เราตั้งใจไว้แล้ว  ยังไงเราต้องไป  เราตัดสินใจไปกันใหม่ครับ  โดยโทรเรียกแท็กซี่คันใหม่  พอมาถึงเขตบางรัก  เหมือนกับที่เคยมาตอนเช้า  รถของเรากำลังจะเข้าไปในเขต  แต่รถมาติดตรงด้านหน้านิดหนึ่ง  เจ้าหน้าทีที่ทำการอยู่ในเขตได้เดินตรงมาถามเราว่า  มาจดทะเบียนหรือเปล่า  พี่เขาบอกเลยว่าถ้ามาจดทะเบียน  เขตบางรักของเราเต็มแล้ว  เราต่างพากันงงไม่รู้ทำไงดี  แฟนผมเลยบอกพี่แท็กซี่ไปเขตไหนก็ได้  ที่อยู่ใกล้ที่สุด เพราะเวลา  บ่าย 3 โมงเย็นแล้ว  เดี๋ยวทางราชการเขาจะปิดทำการก่อน  พี่แท็กซี่เลยพาไปเขตสาธร  พอมาถึงเขตสาธรแฟนผมก็ยกผมลงจากรถ  แล้วเข็นรถขึ้นไปที่ทำการของเขต  บอกเจ้าหน้าที่ที่นั้นว่าเรามาจดทะเบียน  พี่เขาบอกว่า  ไม่รับแล้วค่ะที่นี้เต็มแล้ว  และกำลังจะปิดทำการ  ผมกับแฟนผมมองหน้ากันด้วยความสิ้นหวัง 

   เหมือนกับจะบอกกันว่าคงไม่ได้จดทะเบียนกันแน่เลย  ผมมองเห็นคนที่รอกันอยู่อีก 3-4 คู่  ที่กำลังรอจดทะเบียนกัน  ผมเลยขอพี่ที่เป็นเจ้าหน้าที่นั้น  พี่เขาก็มองด้วยความเห็นใจ  เลยบอกให้เรารอก่อน  แล้วก็เดินหายเข้าในห้องสักพักก็เดินออกมาบอกเราว่า  ได้ค่ะ  เราสองคนดีใจมากครับที่ได้ยินคำนี้  แล้วก็ขอเอกสารต่าง ๆ ไว้  เสร็จแล้วเราสองคนก็มานั่งรอ  ก็มีพี่เจ้าหน้าที่อีกคนเอาขนมมาแจก  พร้อมกับบอกเราว่า  ทางเขตสาธรเราขยายเวลาออกไปอีก  เพื่อให้คนที่มาจดทะเบียนโดยเฉพาะผมกับแฟนขอชมเชยเจ้าหน้าที่นั้นนะครับ  ว่าท่านทำงานเพื่อประชาชนจริง ๆ

แล้วผมกับแฟนก็ได้จดทะเบียนสมรสกันจนได้ครับ  บ่าย 4 โมง 49 นาที ครับ  ( ด้วยความทุลักทุเล  )  ขอขอบคุณเจ้าหน้าที่ที่นั้นทุกท่านอีกครั้งครับ 

ขอบคุณครับที่อ่านข้อความของผม

 

แปลเป็นภาษาอังกฤษ

 



9/9/09 the Hassle behind our Marriage Registration

                                  Before the day of our Registration

 

I like to refresh about the first year of my accident, when I was recovering at my girlfriend’s house and we would talk about our marriage registration. At that time it was near the date 09/09/09, we thought we should go forward and make this OUR SPECIAL DAY.

My girlfriend asked “tomorrow should we go register”?

 I replied wondering and confused “what”?

She asked me the same question again, I paused and thought for a while and asked her “have you thought about it thoroughly that it’s me who you want to register with because I’m not physically the same”.

She replied instantly, “it does not matter, how physically different you are, I still love and will take care of you forever”.

That moment it made me realize and I felt that she really loved me I could see it in her face and her determination. Her eyes said it all that she was determined. I told her to think again, and told her to even ask her sister and mother about the decision she was going to take. She replied that “my sister and mother is not an obstacle, in fact they told me to stand by Oat (that’s my nickname)”. That’s when I said Yes (still confused).

  The next morning was 09/09/09, we woke up since 5 am, my girlfriend assisted me to shower and got me ready (and she took a shower and got ready during the same time). We booked a taxi who was our neighbor, the taxi arrived on time. My girlfriend lifted me into the car, like every time we would go out. I live in Samut Prakarn but we had to travel to go to Bangrak, I saw it on TV, that they have limited capacity for registration that’s why we decided to leave very early.

We were very excited and we were chatting on the way. While half way on our journey getting down that highway, the traffic was jammed, because this day was a


special day for many couples, who were traveling to get their registration just like us. During that moment I started feeling very cold, and ask the driver to reduce the temperature. The traffic was very jammed and I started to feel sleepy, so my girlfriend lowered my body so my head could rest on her lap.

Just few minutes after, my girlfriend asked me if I got any smell and asked if I had a bowel movement I replied, ‘not sure’. To make sure she put her hand in my diaper to check, yes there it was my crap (stool), travelling its way out, and scattering over the taxi’s seat. During that moment the taxi was very near our destination. We decided and told the driver to drive us back home, we had to lower the windows down the entire way, because the smell was intolerable. My girlfriend consoled us by saying, its ok, if we can’t register today, maybe it’s not meant to be today.

     As soon as we reached, my girlfriend carried me into the house and quickly came to remove the taxi seat to clean, the driver also helped her. We thanked him for his help and apologized for the mess.

I waited for her, as soon as she came back into the house she took care of me, I had to clean and shower again, after shower, she cuddled me up with a blanket, because I was cold, and shortly after I fell off to sleep.

I woke up and it was 1.00pm, she had lunch prepared for me. After eating I asked her if we should go again. She replied, its ok we can go some other day, maybe today is not our day’, she was quiet sad saying it.

I sat quiet for a while ( and told myself, she’s done so much no matter what I must make this happen) and then told her we create our own fate, nobody else can create it for us. We should go again, today must be ours, and we are so determined, we must go no matter what, so we decided to go again. This time we called for a new taxi, when we almost reached Bangrak (our  destination),the traffic was jammed in front. An official taking care approached our taxi and asked us if we are here for registration. The officials quickly told us that the registration was full. We were confused; my girlfriend asked the taxi to take us to the nearest district registration office because it was almost 3pm, it was near government offices closing time. The taxi then took us to the Sathorn office, when we reached my girlfriend carried me out and an official told us that were not taking anymore, it was full, and they are

preparing to close. We looked at each other and felt hopeless as though we were not going to be able to register. I saw 3-4 couples in line waiting for their turn. So I asked the official, they felt sympathy and asked us to wait.  After sometime the official returned and told us we can register. We were beyond happy to hear those words. We then asked for the necessary documents, after filling the documents we were just sitting there waiting. Another officer came out and handed us snacks and said, “we at Sathorn district area, have extended our time further for those that have come for marriage registration”.

We believe that the officials at Sathorn actually work for the public.

Finally, my girlfriend and I got our official marriage registration at 4:49 pm (after all that hassle). We would like to thank the kind officials once again